پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

علی صالح‌آبادی، سفیر جدید ایران در ‎قطر دیروز (چهارشنبه) با سلطان بن سعد المریخی، وزیر دولت قطر در امور خارجه دیدار و رونوشت استوارنامه خود را تقدیم وی کرد. علی صالح آبادی، رئیس اسبق سازمان بورس، مدیرعامل بانک توسعه صادرات، رئیس پیشین بانک مرکزی و در حالی که از اسفند سال گذشته به عنوان مدیر عامل «وامید» فعالیت می‌کرد؛ به‌عنوان یک امام‌صادقی «چندمنظوره» و «همه‌فن‌حریف»، که ظاهرا هم اقتصاد می‌داند، هم دیپلماسی؛ رسما سفیر ایران در قطر شد. خدا به بعضی‌ها عقل بدهد، بعضی‌ها را هدایت کند و به ما هم صبر شایسته عطا فرماید تا بتوانیم این وضعیت تضعیف منافع ملی را تحمل کنیم.

سرانجام علی صالح‌آبادی رییس کل بانک مرکزی جای خود را به محمدرضا فرزین داد. صالح‌آبادی که در دوره مدیریت بیش از یک ساله خود ارزش پولی ملی ایرانیان را بیش از ۴۰ درصد کاهش داد. اما در حال حاضر، مشکلاتی، چون گرانی ارز، مشکل خروج سپرده‌های عمومی از بانک‌ها، رشد نقدینگی، تورم بالا و... بخشی از مهم‌ترین مشکلاتی است که فرزین در بدو ورود به ساختمان شیشه‌ای میرداماد با آن‌ها دست به گریبان است. باید دید که آیا محمدرضا فرزین خواهد توانست توسن سرکش ارز را در اقتصاد ایران مهار کند یا اینکه همچنان شاهد نوسانات ارزی خواهیم بود. علی صالح‌آبادی در شرایطی سکان هدایت بانک مرکزی را به دست گرفت که در رزومه او مدرک کارشناسی ارشد معارف اسلامی و مدیریت مالی از دانشگاه امام صادق قرار داشت. فرزین، اما اقتصاد خوانده دانشگاه طباطبایی است و برخی معتقدند به نسبت مدیر قبلی، نگاه تخصصی‌تری به اقتصاد و بازار‌ها دارد.

چقدر زشت است که با منافع ملی با رفتار‌هایی سخیف برخورد می‌کنیم. تنفر مردم از چپ و راست و سیاسی بازی‌های آن‌ها گویا بی جهت نیست. مدیری غیرشایسته با هزار لابی و سفارش و بشکلی نادرست بر رئیس کلی بانک مرکزی می‌نشیند و دار و ندار مردم را با بی تدبیری به آتش می‌کشد و موقع استعفا بجای دادگاهی نمودن وی، به دستور حامیان و توسط رسانه های دولتی وابسته استعفا سورون برایش می‌گیرند و با گزارش‌هایی جهت دار، چنان القا می‌کنند که گویا برهم زدن بازار ارز، افزایش نقدینگی، کاهش پایه پولی و تورم افسارگسیخته، کار عمه نویسنده متن حاضر بوده است. خجالت بکشید. متن زیر را ملاحظه نموده و خودتان قضاوت کنید.

اینکه اجازه بدهیم هر مدیری (ورای سطح توانمندی و میزان تاثیر لابی در انتصابات) حوزه تخصصی خود را با وعده درمانی یا سکوت خبری و مبادرت به کار‌های روز مره جلو ببرد و در انتها با یک خداحافظی زشت، شهروندان را خوشحال کند، سنگ روی سنگ اقتصاد و توسعه کشور، بند نخواهد کرد. سوال مان بشکل خاص از چند سازمان و نهاد نظارتی -بازرسی، قانونگذار و سیاستگذار کشور همانند سازمان بازرسی، شورا‌های عالی مرتبط حوزه پول و بانک و سرمایه و اقتصاد، دیوان محاسبات، کمیسیون‌های تلفیق و بودجه و اصل ۹۰ مجلس، مجمع تشخیص مصلحت نظام و مواردی هم وزن، این است که چرا تا این حد بی تفاوت به مسائل نگریسته و سکوت کرده و می‌کنند؟ آیا اینجا سرزمین و مملکت شما و فرزندانتان نیست؟